Dag 18, op weg en aankomst Miami Beach

Vandaag gaan we helaas Key West al weer verlaten…. we hadden het hier bést nog wel even volgehouden! Maar Miami wacht en daar zijn we toch ook wel erg benieuwd naar!

Onderweg nog snel even een foto gemaakt van de ‘kapotte brug’. Ik had al veel meer foto’s gezien (vanaf Bahia Honda State Park), maar het blijft een apart gezicht. 

 

 

Eerst wilden we onderweg nog een tussenstop maken, maar we besloten toch maar in één keer door te rijden naar Miami. Het is maar een tochtje van 3 1/2 uur en we waren wel weer benieuwd naar wat ons te wachten stond.

Om ongeveer half twee passeerden we het bord ‘welkom in Miami Beach’. Dat is toch wel een apart gevoel. Meteen het idee dat je een rol in Miami Vice speelt. (Björn had al het idee dat hij in zijn computergame beland was).

Het hotel ligt aan een drukke weg (Collins Avenue) met, in eerste oogopslag, alleen maar hotels in de nabijheid. Dit had ik al op Google gezien, dus was dat geen verrassing. Het hotel ziet er op zich prima, maar wat verouderd, uit. Het parkeren zit niet (zoals de site al aangaf)  bij de prijs inbegrepen, maar je moet aan de overkant in de publieke garage óf aan de straat bij de parkeermeters parkeren. De hotels aan de straat hebben wel een kortingsaktie: als je een hele dag (tussen de 16 en 24 uur) in de garage blijft staan, hoef je niet de volle 24, maar 20 dollar te betalen. Als je korter in de garage blijft staan is het 4 dollar per uur. De meters aan de weg kosten 1 dollar per uur. Je moet dus eigenlijk van tevoren goed bedenken of je de volle tijd blijft staan óf dat het goedkoper is langs de weg, vertelde de receptiemedewerkster.

Nou, we hebben de auto in de garage gezet en daar blijft ie waarschijnlijk voorlopig wel staan. Richting SoBe (South Beach) is er een prima busverbinding die bijna niets kost en hier voor de deur stopt. Parkeren daar schijnt nóg moeilijker en onbetaalbaarder te zijn, dus wij gaan voor t openbaar vervoer! Ook naar Aventura Mall stopt de bus voor de deur, dus ook het shoppen zullen we ws zo doen. We zien wel: op de kosten van onze hele reis zijn deze parkeerkosten peanuts, maar t gaat om t principe hè? ;-)

Afijn, na het inchecken eerst maar de koffers naar de kamer gebracht. Deze is standaard. Twee tweepersoonsbedden, tv, badkamer met bad/douche en föhn. Er is een kluisje in de kamer: daar betaal je 2 dollar per nacht extra voor. Er staat ook een koffiezetapparaat, maar in de l obby kun je 24 uur per dag gratis koffie halen, dus dat is een beetje dubbelop. Wij hebben uitzicht op het hotel naast ons, maar als we aan de linkerkant van het raam gaan staan, kunnen we rechts de zee zien! Die is gelukkig wel heeeeeel erg dichtbij! Super! Dát was de bedoeling!

Na het installeren op de kamer zijn we het hotel maar even gaan verkennen. Er is een ontbijtzaal annex café en restaurant, buiten is een zwembad en een bar en er is een klein winkeltje met wat kleding, snoeperij, ansichtkaartjes en prullaria. In de lobby is een extra balie met een medewerker voor de info over de omgeving en het maken van reserveringen voor excursies.

Vanuit het zwembad loop je zó over de houten ‘walkway’ naar het strand. Daar hebben we natuurlijk even uitgeprobeerd hoe het met de temperatuur van het water stond. Wel koeler dan de Golf van Mexico, maar prima om lekker in af te koelen zonder dat je kou vat! Björn en Sven wilden dus meteen terug om hun zwembroeken aan te gaan doen en hiervan te gaan genieten! (uiteindelijk besloten ze tóch maar om te beginnen in het zwembad, daar hebben ze zich ook prima vermaakt!)

Ondertussen begon ik aan mijn missie: internet-verbinding krijgen….. Op de site staat ‘Free High-Speed Internet’, dus dat ZOU toch moeten inhouden dat ik op de één of de andere manier verbinding zou moeten kunnen krijgen. Nou, op de hotelkamer lukte het in ieder geval niet. Er was geen netwerkkabel (ik kon zelfs geen internet-aansluiting vinden) en draadloos kreeg ik geen verbinding ‘status: beperkte of geen verbindingsmogelijkheden’…… hmmm, maar even in de lobby proberen dan: ook niet. Terug naar de kamer, want misschien lag er wel ergens in een laatje een hint voor me verstopt: niet dus. Terug naar de receptie in de lobby. “op de kamers is het bereik inderdaad bijna nihil, maar hier in de lobby moet het wel lukken”. Nou, een rondje door de lobby met mn netbook in de hand. Bijna alle stoelen uitgeprobeerd. Ze zaten wel lekker, maar niet het gewenste bereik voor internet helaas. Dus maar weer terug naar de receptie: “Zou u het eens buiten bij het zwembad willen proberen? Ik heb gehoord dat het soms dáár wel lukt”. Nou, éígenlijk niet, want het is te gek voor woorden, maar gedreven door een lichte vorm van wanhoop (mn log moet nog online) en de wetenschap dat Björn en Sven daar zijn en ik dus meteen ff bij hun kan kijken, besluit ik het er op te wagen. Ik heb een luttele minuut verbinding of zo (niet via het hotel, maar ik pikte een ander niet beveiligd signaal op), maar niet genoeg om echt iets te doen. Dit dus maar weer bij de receptie gemeld. Veel helaas en sorry, we blijven resetten en blijft u het vooral proberen…U kunt ook het betaalde internet hier om de hoek van de lobby proberen (25 cent per minuut..ik dacht het niet: bovendien staat al mijn info in mn eigen comp) Ik geef ze vandaag nog even het voordeel van de twijfel, maar als er morgen nog geen verbinding is, reageer ik denk ik iets minder meegaand.

‘sAvonds hier in het hotel gegeten. Dat was ook nog een hele ervaring. Vooral de serveerster, Maeve. Ze vertelde ons dat de gevraagde ribbetjes die Björn graag zou willen mórgen worden geleverd: dus koos ie maar voor de kip. Dennis bestelde de  ‘red snaper’. “moet je niet doen”, zei Maeve,”ik werk hier nu viereneenhalf jaar en iedere keer als de ‘red snaper’ werd besteld kwam ie terug omdat ie niet goed was. De mensen in de keuken kunnen m gewoon niet klaar maken!”. “Uhm, de zalm wél dan?” “ja hoor, die kun je rustig nemen. Die is lekker” Nou, bedankt voor je eerlijkheid (en collegialiteit), dan gaat ie dus daar maar voor. Ik ging ook voor de kip en Sven voor een broodje vlees met kaas, ui en paprika waar ik de naam even van vergeten ben. Het was gelukkig allemaal erg lekker. Alleen kreeg Dennis niet de zalm, maar de Mahi-Mahi of zo…… geen idee welke vis, maar in elk geval erg lekker.

sAvonds de houten ‘walkway’ op en neer gelopen en dus op die manier een blik in de tuinen/zwembaden van de andere hotels kunnen werpen. Leuk om de verschillen te zien. Bovendien loopt t erg lekker en wordt er dan ook zéér veel hard gelopen. Bij Dennis begon t ook meteen te kriebelen, dus die gaat vandeweek vást nog wel even zn ren-schoenen aantrekken!