dag 1: Het gaat nu dan echt gebeuren….

Vanmorgen om half 7 de wekker gezet, maar dat was zoals verwacht niet nodig…. Een uur voordat ie afging was ik al lang en breed wakker.  Sowieso een kort en onrustig nachtje gehad. Het begon al meteen goed.  Ik had me nog maar koud om mn zij gerold om van mn voorlopig laatste nachtje in mn eigen bed te gaan genieten of ik word wakker van het grote licht dat ineens aan gaat. Dennis staat volop te zoeken in een doos (lang leve de verhuizing) met ‘belangrijke papieren’. Om mijn lieftallige vraag wat ie in hemelsnaam aan t doen is op dit tijdstip, meldt hij dat het hem ineens te binnen schiet dat ie een nieuwe telefoon heeft en daar zijn pincode nog niet van heeft gewijzigd. Gelukkig was dit binnen 5 minuten gevonden en door mij in mn telefoon opgeslagen, want onthouden is momenteel even geen optie….

Nou, SLAPEN dan nu….. zou je denken…….. maar nee: ik heb mijn ogen nog maar nét weer dicht of ik schrik wakker……..HELP……….mn leesvoer vergeten in te pakken!! nou ja, inpakken……….eigenlijk weet ik niet eens zo goed in wélke doos het gebleven is. “moet je me helpen onthouden morgenochtend” zeg ik nog tegen Dennis. Als hij mij verzekerd dat hij het zéker gaat vergeten, schiet ik toch mn bed maar weer even uit om een speurtocht in de garage te gaan houden. Net als ik het punt heb bereikt dat ik me vast ook prima kan vermaken met engelse literatuur of anders maar op schiphol nog wat koop, besef ik dat ik die doos in handen heb gehad (ja, ik dácht toen nog: ‘die moet ik niet zoek raken, want de florida info zit er ook in’ en dus had ik m op de logeerkamer gezet).

Maar om nou mn schoonouders met een nachtelijk bezoek te vereren om op die kamer in dozen te gaan graaien ging zelfs mij te ver. Beneden dus maar even een briefje neergelegd met de notitie dat ik de boeken niet moet vergeten! (alsof ik dat na dit nachtelijk avontuur nog zou kúnnen vergeten, maar toch….)

Afijn, om half 6 nog een paar keer omgedraaid, maar om 6 uur kon ik t toch echt niet meer rekken. Hup, douchen en naar beneden dus maar. Ik had me ondertussen ook nog bedacht dat ik ons reisschema niet op mn kleine netbook had staan, maar op de laptop dus mochten we onverhoopt geen verbinding met internet hebben, zou ik geen idee meer hebben van wat we wanneer ongeveer gepland hadden. Dit dus nog maar snel even offline gezet.

Niet veel later waren ook de overige familieleden wakker en ging t nu dus echt bijna gebeuren…. Er werden nog even wat broodjes gesmeerd (natuurlijk mét gebakken ei, want dat is ons vakantie-voedsel), de laatste spullen in de koffers gedaan en al het snoepwerk in een rugtas gestopt.

Om iets over half 8 werden we door oma uitgezwaaid, want opa bracht ons naar Muziekwijk. We hadden gisteren de kaartjes al gehaald, dus we konden zo het perron op om daar af te stempelen en te wachten. Keurig om 7.56 stond de stoptrein richting schiphol voor ons klaar en konden we aan onze reis beginnen.

Op schiphol stond een enorme rij voor de balie van britisch airways, dus we hielden rekening met het ergste. Niets was minder waar: bij US Airways stond slechts één iemand voor ons en daar waren we dan ook snel klaar (ik had thuis al online ingechecked, dus het papierwerk was al klaar) Meteen maar door de douane, dan hadden we dát ook maar vast gehad.

Natuurlijk even bij de winkeltjes gekeken (jaja, kijken, kijken, niet kopen) en vervolgens nog even lekker een kop cappuccino (de jongens cola) bij pier 01 met voor elk een stuk appeltaart. De eerste 30 euro waren hiermee dus al weer uitgegeven!

Na de koffie richting de gate (G8)…. lekker lui op de loopbanden natuurlijk….. je moet even wachten totdat er een medewerker naar je toe komt om de paspoorten/boardingpassen te controleren en je krijgt dan enkele veiligheidsvragen mbt de bagage. Gelukkig wist ik dit al, dus ik keek niet gek op van vragen als “wie heeft de koffers ingepakt, hoe bent u naar schiphol gekomen en heeft u nog iets van iemand aangenomen”. Snel nog door de security, maar ook hier geen gepiep of iets anders te melden. Gelukkig maar, want we waren ongeveer het enige gezelschap dat zonder gepiep door t poortje ging. (maar ook hier hielp t dat we goed voorbereid waren: riem af, laptop uit de tas, spullen in de bak en nee, we hadden ook geen blikjes  drinken mee zoals verder bijna iedereen in de rij) We konden meteen doorlopen het vliegtuig in. Super, wat loopt t allemaal gesmeerd tot nu toe.

Na een uurtje in de lucht het onvermijdelijke ‘chicken or pasta?’ Björn en Dennis gaan voor de kip, terwijl Sven en ik genieten van onze pasta met spinazie. Best erg lekker allemaal! De mannen gaan na het eten proberen een beetje te slapen, terwijl ik eerst even de ‘groene’ formulieren invul en vervolgens alvast het eerste stukje ‘buitenland’ voor het blog ga schrijven.  Op dat punt zijn we nu aangekomen. Het is ondertussen 13.45 en we zijn dus nu 3 uur onderweg. Nog 5 uur en een kwartier te gaan tot onze overstapbestemming, Philadelphia. Als ik daar online kan, upload ik dit meteen, anders moet t maar wachten tot Orlando!