Dag 23, Everglades, Bayside en Key Biscane

Vandaag weer in de auto gestapt. Ik had allerlei aanbieders van airboat-rides bekeken en onze keuze is gevallen op Everglades Safari Park. Deze zit aan de US41, oftewel de Tamiami Trail, oftewel S.W. 8th Street. Als je daar nog niet genoeg aan hebt mag je deze straat óók nog ‘Calle Ocho’ noemen, want zo staat ie ook nog bekend. Hij loopt tenslotte door ‘Little Havanna’, de overwegend Cubaanse wijk van de stad. De weg loopt helemaal door tot aan Tampa in het westen, dwars door Florida heen. We hadden deze weg ook al genomen vanaf Naples, dus we hadden de aanbieders in de Everglades al gezien! We wilden eerst nog even een hapje gaan eten bij Tom, maar aangezien we net ontbeten hadden moeten we dat later maar een keer inhalen! ;-)

Allereerst maar een paar foto’s van de airboat waar we straks op gaan varen. Er is trouwens bijna altijd wel een (over t algemeen) Amerikaan die spontaan aanbiedt om even een foto van de hele familie te maken. Zo ook hier, dus bijgaand ons familie-portret in de Everglades.

De tocht was leuk, luidruchtig en warm (met een fijne bries als je op volle vaart ging).

Ook voor de alligators was het veel te heet om zich te laten zien. Die zaten lekker in diepere wateren. Er kwam wel een kleintje in de buurt van de boot, maar dat was t dan. Wel veel schildpadden, vissen en natuurschoon gezien. Helaas kun je maar weinig genieten van de stilte die dit gebied met zich mee moet dragen, want die boot die máákt me toch een herrie! Het was geen overbodige luxe dat er papier werd uitgedeeld om ‘earplugs’ van te maken.

 

 

Na de tocht van zo’n 3 kwartier, kwamen we weer terug bij de opstapplaats. Hiervandaan werden we meegenomen voor een ‘show’. Eerst had ik nog zoiets van ‘dat hebben we toch in Gatorland al gehad, dus dat hoeft niet zo nodig’, maar al snel bleek dat dit een heel ander soort show was. Ten eerste was de groep natuurlijk véél kleiner (alleen de mensen die van de boot afkwamen, ongeveer 50), waardoor het erg persoonlijk werd. Er werd heel veel uitgelegd over de dieren en hun verzorging en alle vragen van de bezoekers werden beantwoord. Daarna ging hij de kooi in, waar – tot onze verbazing – de alligators werkelijk luisterden als hun naam werd genoemd! Hij sprak ze aan, alsof het zijn huisdieren waren en de reaktie van de dieren was daarop ook bijna hetzelfde als je je bij honden voorstelt.

 

Eindconclusie: al ziet dit park (en deze show) er lang niet zo professioneel uit als bij Gatorland (zelfs een beetje vervallen), door het persoonlijke tintje vonden we dit toch leuker…Minder spectaculair, meer gericht op het educatieve karakter. Na afloop kwam de verzorger (hij was trouwens in zn ééntje, geen extra back-up) met een jonge gator van 2 jaar langs bij de tribune. De naam van dit beestje?? Snappie… Met deze kleine gator mocht je voor 3 dollar op de foto. Dit zagen Björn en Sven wel zitten, dus een paar stoere foto’s gemaakt!

Terwijl dat beest de hele tijd stil lag, ging ie nog even vrolijk met zn staart zwaaien vlak voordat Björn m kreeg…. spannend…! Maar later bleek dat het spannendst van deze dag nog moest komen……..  Toen we nl nog een wandeling over het terrein aan het maken waren, stonden we ineens oog-in-oog met een gator, zónder hek!! Dat beest lag op nog geen meter langs het pad in het water. Op de foto is het niet goed zichtbaar, maar we durfden niet echt dichterbij of bukkend op de foto om de verhoudingen beter te krijgen (raar hè?). Maar wij weten waar ie ligt….. als je goed kijkt zie je ongeveer ter hoogte van Sven zn schouder links de schitterende ogen….. Pfiew, hierbij viel de rest in het niets!

Na de Everglades zijn we nog even gaan winkelen in Bayside: een shoppingmall langs Biscayne Boulevard. Het was niet heel erg groot, maar wel mooi gelegen langs de haven en toch ook weer andere dingetjes te koop (vooral op het markt-gedeelte). We hebben hier een ‘amerikaans nummerbord’ gekocht met op de achtergrond palmbomen en een zonsondergang. We hebben hier onze namen op laten zetten en het cijfer 4, zodat we nu bij ons huis een naambord hebben!  Sven heeft ook eindelijk zn ‘New York Yankees’-pet….. precies degene die hij graag wil en dan ook nog in de goede maat: wat een mazzel!

En nu we toch in de buurt waren: ook nog meteen maar even doorgereden naar Key Biscayne. Ten eerste natuurlijk om te genieten van het eiland en de omgeving, maar vooral natuurlijk om te gaan kijken bij het tennis-stadion! Eén keer per jaar wordt er hier een

 

groot toernooi gespeeld, maar de rest van het jaar is het openbaar en kun je tegen vergoeding hier zelf een balletje slaan.  Dennis, Björn en Sven  namen plaats op de tribune, terwijl ik een mooi plekje zocht om een foto te maken. En waar kun je dan beter

zijn dan op het veld zélf?!? Dus terwijl de mannen zaten te wachten op waar ik nou weer bleef, liep ik ondertussen in de catacomben van het stadion! Langs de kleedkamers, de kapper, sportschool, kluisjes, ruimte voor dopingcontrôle om uiteindelijk bij de persruimte uit te komen. Vandaar kon ik het veld op…. Degene die aan het tennissen was, voelde zich vást al een giga-ster met publiek én pers!!

Op de weg terug nog een paar foto’s van de skyline van Miami gemaakt (bij thuiskomst moet ik er nog even één lange foto van maken…….)

 

 

 

 

Toen we bijna terug in t hotel waren eerst nog even gegeten, want het was ondertussen bijna 19.00 uur. Sven en ik gingen naar de Burger King, Dennis en Björn naar de naastgelegen KFC.