Dag 20, South Beach (met DuckTour)

In de ochtend hetzelfde ‘ritueel’ als andere ochtenden: ik schrijf eerst het verslag van de vorige dag (in de lobby, bij een kopje koffie) en internet nog een beetje. Daarna maak ik de mannen wakker en gaan we ontbijten (dat is voor mij wél nieuw: sámen ontbijten….). Vandaag bij het ontbijtbuffet keuze uit hetzelfde als gisteren, alleen waren er nu ook nog ‘wentelteefjes’. Het smaakte weer prima (al is de vette hap op de vroege ochtend aan mij niet besteed). Een ritje vanaf ons hotel naar SoBe (zoals South Beach wordt afgekort) kwam voor ons vieren samen op 6 dollar. Dennis dus een briefje van 10 gepakt, maar de buschauffeur gaf aan dat je gepast geld in de automaat moet doen omdat ie niet wisselt. Tja, dat wisten wij natuurlijk niet. Zij had ook geen wisselgeld. Met als oplossing: “loop maar door”.  We hoeven eigenlijk alleen maar onze straat uit te lopen om bij SoBe te komen, maar dan wél een aardig eindje… Ons hotel ligt op de kruising met 43th street en SoBe ligt tussen 1st en 17th street. Reken dus maar uit hoeveel kruisingen je nog zou moeten lopen om er te komen…. Afijn, de bus bracht ons naar 17th street, waar we meteen aan het winkelen konden. Hier ligt nl Lincoln Road, een winkelgebied met veel terrasjes dat alleen toegankelijk is voor voetgangers. Dom genoeg zijn we vergeten om ff één keer rechtsaf te slaan om naar het ‘holocaust memorial’ te gaan, dus we zullen nog een keer terug moeten (maar dát is geen straf). Toen  we de straat op en neer hadden gelopen zonder iets te kopen, besloten we om toch maar eerst een rondtoer te gaan maken. De opstapplaats van de DuckTour is hier ook gevestigd en nadat we 100 dollar (2 volw, 2 kids, excl. tax) hadden neergeteld mochten we nog precies mee met de tour van 12.00 uur.

 

(nadat we betaald hadden en nog voordat de tocht begon viel er eerst nog even een stevig regenbuitje van 10 minuten. Gelukkig was het droog toen de tocht begon)

Het principe van de DuckTour is erg grappig (en uniek). Je maakt nl eerst een tocht door SoBe en Downtown Miami als DuckBUS, daarna plons je met bus en al het water in en ga je verder als DuckBOOT). Onze tourleidster had volgens mij nog een extra cursus entertainment gedaan. Het ‘doe-maar-gewoon-dan-doe-je-gek-genoeg’principe van ons hollanders werd aan alle kanten overschreden. Natuurlijk met als bedoeling dat je als passagiers enthousiast mee doet. …… Wat er zoal van ons verwacht werd? Bij het te water gaan: handen omhoog en dan met je hand zo’n snavel-gebaar maken onder het roepen van ‘kwaak-kwaak’. Uit het water: natuurlijk ook weer gekwaak, maar dan ook nog met je billen schudden…. want ja, we ZIJN eendjes en die moeten hun veren droogschudden… Onderweg ook veel gekwaak naar mensen op de straat (én vriendelijk lachen en zwaaien naar toeristen met een camera, want de DuckTour wordt veel gefotografeerd)

De tocht was erg leuk. Heel veel gezien en gehoord. Natuurlijk alle toeristische hoogtepunten onderweg in meer of mindere mate kunnen bewonderen én ons natuurlijk kunnen vergapen aan de meest fantástische huizen van beroemdheden. Helaas kennen we natuurlijk niet álle bekende amerikanen, dus sommige namen hóór je dan wel, maar sla je niet in je op.

Andere huizen daarintegen, zijn soms wel iets minder indrukwekkend, maar voor óns dan weer leuk om ermee op de foto te gaan (het winterverblijf van André Agassi bijvoorbeeld).

 

Ook de inmense cruise-schepen zijn erg indrukwekkend, zó groot!!

Al met al hebben we een leuke tocht van anderhalf uur gemaakt. Na de tocht even lekker de McDonald’s in voor een milkshake/ijskoffie. Terwijl we daar zaten begón het toch opeens te storten! We prezen ons gelukkig dat we binnen zaten. Bovendien gaf mij dat weer fijn de gelegenheid om naar de daar liggende coupon- boekjes te kijken naar leuke aanbiedingen én de plattegrond.

Toen het weer was opgeklaard (en het dan ook meteen weer warm is) konden we onze weg vervolgen naar de tattoo-shop van MiamiInk. Deze wilden we natuurlijk wél even goed in het echt bekijken. We hadden de mazzel dat er op t moment dat we er waren er óók nog eens zo’n gast van de tv aan het tatoeëren was (Darren), dus dat maakte het nog een beetje specialer.

Hierna op naar Ocean Drive. Daar wilden we natuurlijk ook wel eens lopen en rondkijken. Het viel ons een beetje tegen (het is best een drukke weg, terwijl wij ons er een soort boulevard bij hadden voorgesteld: geen idee waarom) Wel veel zitjes/restaurantjes (waar je trouwens bij ieder wordt aangesproken of je de kaart wilt zien). We denken dat het er savonds erg goed vertoeven is!! Natuurlijk hebben we ook even een bezoekje gebracht aan het strand en daar een foto gemaakt van zo’n typisch ‘baywatch-huisje’. We waren ondertussen voorbij 1st street, dus we hadden een aardige ‘trippel’ gemaakt. Nu dus ook weer terug naar de bus natuurlijk….. dát viel wel even tegen en Björn kreeg zelfs een beetje last van de warmte, maar dat trok gelukkig na een tijdje in de schaduw weer weg. Onderweg nog even op een terras 4 colaatjes besteld. Deze kostten 4 dollar per glas, maar dan mocht je wel zoveel refills als je wilde. Nou, dorst hádden we, dus dat kwam goed uit. Björn en ik hebben 3 glazen gedronken en de andere twee zelfs 4 glazen! Dat lijkt trouwens meer dan het is, want ze gooien het hele glas zó vol met ijsklontjes, dat er bijna geen cola meer bij in past. Maar toch: het vocht- én suikergehalte is weer aardig op peil gebracht.  Nog even allemaal naar het toilet (dat wel klein was, maar aan alle wanden spiegels had zodat je je er niet alleen hoefde te voelen…) Even verderop in de straat zag Dennis nog een lambourghini staan: hierbij verbleekte de Hummer van eerder deze vakantie!

De bus bracht ons keurig tot voor het hotel, waar we nog even in het zwembad zijn gedoken. Hierna weer lekker ‘beneden’ gegeten. Björn EINDELIJK z’n ribbetjes kunnen bestellen, Dennis en Sven gingen voor de NYstrip en ik had pasta. Verder alleen een beetje rondgehangen en tv gekeken.